کدام هورمون ها از کاهش وزن جلوگیری می کنند؟

نقش هورمون ها در روند کاهش وزن

هورمون ها که تعادل بدن خود را مدیون آنها هستیم، پیام رسان های شیمیایی هستند که برای کاهش وزن و کنترل وزن ما هماهنگ عمل می کنند.

هورمون‌ها که در هر فعالیتی در زندگی ما نقش دارند، از احساسات گرفته تا زندگی جنسی، بر اشتها و وضعیت وزن تأثیر می‌گذارند.

مطالعات اخیر نشان داده است که محاسبه کالری آنچه می خوریم، چه چیزی و چه زمانی می خوریم و اینکه چگونه این غذاها بر هورمون ها تأثیر می گذارند، اهمیت دارد.

مشکلات هورمونی زمانی شروع می شود که مقدار زیادی یا خیلی کم برخی از هورمون ها در بدن وجود داشته باشد. شاید غده شما بیش از حد هورمون تولید کند. شاید گیرنده های سلول ها ضعیف عمل می کنند و نمی توانند آنطور که باید با هورمون ها ترکیب شوند.

شاید به دلیل غذاهایی که می خوریم، هورمون ها سیگنال ها را اشتباه درک می کنند و باعث ترشح هورمون اشتباه می شوند. چنین طوفان های هورمونی تمام تعادل های بدن ما را تغییر می دهد.

در این مقاله زمانی که هورمون هایی که برای کاهش وزن و کنترل وزن به ما کمک می کنند در سطح مناسبی کار می کنند یا تعادل آنها تغییر می کند، چه نوع تغییراتی در بدن ما ایجاد می شود و برای اینکه این هورمون ها به درستی کار کنند چه کارهایی باید انجام داد. توضیح داد.

کاهش وزن و هورمون های کاهش وزن

انسولین

انسولین هورمونی است که توسط سلول های بتا در پانکراس تولید می شود. در طول روز به مقدار کم و بعد از غذا به مقدار زیاد ترشح می شود.

انسولین انرژی مورد نیاز سلول ها را تامین می کند. همچنین این هورمون اصلی است که به بدن اجازه ذخیره چربی را می دهد. انسولین، که آنچه می خوریم را به انرژی تبدیل می کند، انرژی افزایش یافته ای را ذخیره می کند که در صورت خوردن زیاد نمی تواند به عنوان چربی استفاده کند.

احتمالاً نام مقاومت به انسولین را شنیده اید. زیرا اخیراً با شیوع چاقی، به یک مشکل بسیار رایج تبدیل شده است.

مقاومت به انسولیندر نتیجه عدم حساسیت به هورمون انسولین در بافت هایی مانند کبد، ماهیچه و بافت چربی ایجاد می شود و راه را برای شکل گیری دیابت نوع دوم هموار می کند.

سطوح بالای انسولین مزمن باعث بروز بسیاری از مشکلات سلامتی مانند چاقی می شود. پرخوری، قند، کربوهیدرات و رژیم غذایی فست فود وزنی باعث مقاومت به انسولین می شود.

راه تشخیص وجود مقاومت به انسولین مراجعه به پزشک و انجام آزمایش است. برای جلوگیری از مقاومت به انسولین و افزایش حساسیت به انسولین با نگه داشتن سطح انسولین در سطح نرمال، نکات زیر را بررسی کنید.

• شکر را به حداقل برسانید. فروکتوز و ساکارز با افزایش بیش از حد سطح انسولین باعث ایجاد مقاومت به انسولین می شوند.
• مصرف کربوهیدرات خود را کاهش دهید و غذاهای حاوی کربوهیدرات های سالم را انتخاب کنید. کربوهیدرات های حاوی نشاسته، به ویژه، قند خون را افزایش می دهند.
• به تغذیه پروتئینی توجه کنید. اگرچه غذاهای پروتئینی در کوتاه مدت سطح انسولین را افزایش می دهند، اما به کاهش مقاومت به انسولین و سوزاندن چربی شکم در دراز مدت کمک می کنند.
• غذاهای حاوی چربی های سالم مانند امگا 3 مصرف کنید. اسیدهای چرب امگا 3 که بیشتر از ماهی به دست می آید، در غذاهایی مانند گردو، تخم کدو تنبل، خرفه، اسفناج، سویا و دانه کتان یافت می شود.
• به طور منظم تمرین کن. در یک مطالعه، بهبود حساسیت به انسولین در زنانی که ورزش می کردند مشاهده شد.
• منیزیم کافی دریافت کنید. معمولا در افرادی که مقاومت به انسولین دارند منیزیم مکمل های کم و منیزیم حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد. اسفناج، دانه کدو تنبل، لوبیا سبز، سویا، کنجد، بادام هندی، بادام، برنج قهوه ای غذاهای غنی از منیزیم هستند.
• برای چای سبز چای سبز سطح قند خون را کاهش می دهد.

لپتین

لپتینتوسط سلول های چربی تولید می شود. این هورمون "هورمون سیری" نامیده می شود و این هورمونی است که به مغز ما می گوید که سیر هستیم.

اگر بدن ما لپتین ترشح نکند، سیگنال‌ها به هیپوتالاموس که بر بخش اشتها مغز حاکم است نمی‌رود و ما مدام غذا می‌خوریم بدون اینکه فکر کنیم سیر شده‌ایم.

افراد چاق سطوح بسیار بالایی لپتین در خون خود دارند، حتی 4 برابر بیشتر از افراد عادی. داشتن چنین لپتین بالا باعث می شود که مغز نسبت به لپتین حساس شود و در نتیجه مقاومت به لپتین ایجاد شود.

مقاومت به لپتین هنگامی که رخ می دهد، سیگنال های لپتین مختل می شود و هیچ سیگنالی برای توقف غذا به هیپوتالاموس ارسال نمی شود. در اینجا چند نکته برای شکستن مقاومت لپتین و افزایش حساسیت به لپتین وجود دارد:

• به اندازه کافی خوابیدن. هورمون لپتین بیشتر در هنگام خواب بین ساعت 2 تا 5 شب ترشح می شود. خواب ناکافی باعث کاهش سطح لپتین و افزایش اشتها می شود.
• غذاهای با شاخص گلیسمی پایینآن را تغذیه کنید این غذاها که سطح انسولین را متعادل نگه می‌دارند، به شکستن مقاومت لپتین نیز کمک می‌کنند. 
• از غذاهای فرآوری شده خودداری کنید. این نوع غذاها مسئول ایجاد مقاومت به لپتین هستند.
• از حرکت غافل نشوید. ورزش منظم به ترشح لپتین و شکستن مقاومت لپتین کمک می کند.

گرلین

اگر لپتین "هورمون سیری" باشد، گرلین را "هورمون گرسنگی" نیز می نامند. لپتین سیگنالی به مغز می‌فرستد که می‌گوید «دیگر بس است» و گرلین می‌گوید «گرسنه‌ای، الان باید غذا بخوری». گرلین در معده، دوازدهه تولید می شود.

سطح گرلین قبل از غذا افزایش می یابد و بعد از غذا کاهش می یابد. مخصوصاً در مورد گرسنگی، زمانی که می خواهیم غذا بخوریم و به چیزی خوشمزه فکر می کنیم، معده گرلین ترشح می کند.

هورمون گرلین تحت تاثیر تغذیه مطالعات نشان داده است که افراد چاق پس از کاهش وزن سطح گرلین را افزایش داده اند. این بزرگترین دلیل عدم توانایی در حفظ وزن پس از کاهش وزن است.

در اینجا چند نکته برای بهبود عملکرد هورمون گرلین وجود دارد:

• از شکر دوری کنید. شربت ذرت با فروکتوز بالا و شیرینی ها، به خصوص بعد از غذا، می توانند پاسخ گرلین را مختل کنند.
• حتما در هر وعده غذایی از غذاهای پروتئینی استفاده کنید. وعده غذایی که باید سرشار از پروتئین باشد صبحانه است. خوردن پروتئین برای صبحانه باعث می شود در طول روز احساس سیری بیشتری کنید.

کورتیزول

کورتیزول هورمونی است که توسط غدد فوق کلیوی تولید می شود. این هورمون به عنوان "هورمون استرس" شناخته می شود و زمانی که استرس را احساس می کند ترشح می شود.

مانند سایر هورمون ها، برای بقا ضروری است و زمانی که کورتیزول در سطوح بالایی ترشح شود، منجر به افزایش وزن می شود.

با توجه به اینکه زنان ساختارهای استرس زا تری دارند، نباید عجیب باشد که این هورمون بیشتر در زنان زیاد است.

هنگامی که عامل استرس زا از بین رفت، کورتیزول به بدن دستور می دهد تا هضم را دوباره شروع کند. کورتیزول تأثیر زیادی بر قند خون دارد، به ویژه در نحوه استفاده بدن از سوخت.

کورتیزول به بدن می گوید که آیا و چه زمانی چربی، پروتئین یا کربوهیدرات را بسوزاند، بسته به نوع چالشی که با آن مواجه است.

کورتیزول چربی را می گیرد و به ماهیچه ها می برد یا ماهیچه ها را تجزیه کرده و برای انرژی بیشتر به گلیکوژن تبدیل می کند.

این فقط ماهیچه ها نیست که آنها را خرد می کند. کورتیزول اضافی همچنین به استخوان ها و پوست آسیب می رساند. پوکی استخوان باعث آسیب آسان و ایجاد ترک در پوست می شود.

رژیم های سخت و کم کالری - کسانی که آن را امتحان کرده اند - در بدن استرس ایجاد می کنند. در یک مطالعه، افرادی که رژیم غذایی کم کالری داشتند، سطح کورتیزول بالاتری نسبت به کسانی که رژیم غذایی معمولی داشتند داشتند.

شما می توانید با استراتژی های تغذیه متعادل در مواقع استرس از بدن خود حمایت کنید تا سطح کورتیزول شما از بین نرود و در حد طبیعی باقی بماند. در اینجا نکاتی وجود دارد:

• خوب بخور. حتی اگر در تلاش برای کاهش وزن هستید، کالری خیلی کم مصرف نکنید. سعی کنید از هر غذا به مقدار کم مصرف کنید.
• به اندازه کافی خوابیدن. مطالعات نشان داده است افرادی که الگوی خواب ندارند، سطح کورتیزول بالاتری دارند.
• کافئین را به 200 میلی گرم در روز محدود کنید.
• از غذاهای فرآوری شده و غلات تصفیه شده خودداری کنید.
• موسیقی گوش کن. بیخود نیست که می گویند موسیقی غذای روح است. گوش دادن به موسیقی استرس را کاهش می دهد و سطح کورتیزول را متعادل نگه می دارد.

هورمون رشد

در غده هیپوفیز زیر هیپوتالاموس در مغز تولید می شود. نقش فوق العاده ای در رشد استخوان ها و سایر بافت های بدن ایفا می کند و در عین حال ایمنی را تقویت می کند.

هورمون رشد, به استفاده از ذخایر چربی کمک می کند. باعث جدا شدن سلول های چربی و سوزاندن تری گلیسیرید می شود. همچنین سلول های چربی را از جذب و چسبیدن به روغن های در گردش در جریان خون منع می کند.

کمبود هورمون رشد یک بیماری جدی است که به خصوص در دوران کودکی می تواند مضر باشد. کودکانی که هورمون رشد کافی ندارند کوتاه قد هستند و رشد جنسی آنها به تاخیر می افتد. کارهایی که برای بهبود سطح هورمون رشد باید انجام دهید:

• خوردن بیش از حد کربوهیدرات های با کیفیت پایین باعث افزایش سطح انسولین می شود و در نتیجه سطح هورمون رشد را سرکوب می کند. می توانید با تغذیه پروتئین به ترشح هورمون رشد کمک کنید.
• ورزش به هورمون رشد اجازه می دهد تا از گلوکز جلوگیری کند، در عوض چربی بسوزاند.
• خواب و استراحت خوب راه دیگری برای افزایش سطح هورمون رشد است. هورمون رشد در هنگام خواب ترشح می شود.

تیروئید

پروانه ای شکل غده تیروئیدیک لوب در گردن درست در کنار نای دارد. هورمون های تیروئید هزاران عملکرد را در بدن ما انجام می دهند.

هنگامی که هورمون های تیروئید با بالا رفتن یا پایین آمدن بیش از حد متعادل نمی شوند، واکنش های شیمیایی در سراسر بدن مختل می شود.

تیروئید کم کار انرژی شما را کاهش می دهد و منجر به افزایش وزن می شود. در این وضعیت که کم کاری تیروئید نامیده می شود، شما احساس تنبلی می کنید و شروع به افزایش وزن می کنید که نمی توانید آن را به رژیم غذایی خود متصل کنید.

شایع ترین علت کم کاری تیروئید؛ این حمله سیستم ایمنی به تیروئید است و بیماری است که در زنان 7 برابر بیشتر از مردان دیده می شود.

با بررسی کم کاری تیروئید، ممکن است فکر کنید که برعکس پرکاری تیروئید برای وزن مفید است. در این اختلال که عوارضی مانند کاهش وزن زیاد دارد، زیرا غدد تیروئید سریع کار می کنند، قلب شما تند می زند، نمی توانید گرما را تحمل کنید و زود خسته می شوید.

بهتر است سعی کنید تعادل تیروئید را حفظ کنید. برای این کار باید با یک متخصص غدد صحبت کنید و ببینید تیروئید دارید یا نه.

برای بهبود عملکرد تیروئید چه کاری می توانید انجام دهید؟

• اسیدهای چرب امگا 3 خاصیت تنظیم عملکرد تیروئید را دارند. به سراغ منابع امگا 3 مانند ماهی بروید.
• حبوبات و غلات کامل که منبع پروتئین گیاهی هستند بخورید.
• غذاهای غنی از ویتامین E، روی و سلنیوم مصرف کنید.
• تخمه آفتابگردان، بادام، اسفناج، شاتوت، کلم سیاه، فلفل تند پودر شده، مارچوبه، روغن فندق، روغن گلرنگ، سیر، بادام زمینی منابع دارای بیشترین ویتامین E هستند.
• روی در غذاهایی مانند اسفناج، قارچ، گوشت بره، گوشت گاو، کنجد، تخم کدو و ماست به وفور یافت می شود.
• ماهی، بوقلمون، سینه مرغ، گوشت قرمز، تخم مرغ، جو دوسر، غلات غذاهای حاوی سلنیوم هستند.

استروژن

استروژن که در دستگاه تناسلی زنانه نقش دارد، توسط تخمدان ها و غدد فوق کلیوی تولید می شود. استروژن علاوه بر مدیریت کل رشد یک زن از کودکی تا بزرگسالی، بر لیپیدهای خون، آنزیم های گوارشی، تعادل آب و نمک، تراکم استخوان، عملکرد قلب، حافظه و سایر عملکردها نیز تأثیر می گذارد.

تولید استروژن در مقادیر بسیار بالا و بسیار کم باعث افزایش وزن می شود. مقادیر استروژن به سن، عملکرد سایر هورمون ها و سلامت عمومی بستگی دارد.

ارزش استروژن به منظور حفظ باروری در دوران باروری از دوران نوجوانی بالا است و بر این اساس، بدن تمایل به ذخیره چربی دارد. این روند در دوران بارداری نیز مشاهده می شود.

مطالعات نشان داده است که زنان چاق سطح استروژن بالاتری نسبت به زنان با وزن طبیعی دارند. عوامل محیطی نیز بر سطح استروژن تأثیر می گذارد.

تولید استروژن در دوران یائسگی کاهش می یابد و بر این اساس، ذخیره چربی در شکم، باسن و ران ها آغاز می شود. این مقاومت به انسولین را افزایش می دهد و خطر ابتلا به بیماری را تقویت می کند.

سبک زندگی و عادات غذایی به تعادل سطح استروژن کمک می کند.

• برای متعادل کردن سطح استروژن، باید غذاهای غنی از فیبر مصرف کنید.
• سبزیجات و سبزیجات چلیپایی اثرات مفیدی بر استروژن دارند.
• در مطالعات انجام شده بر روی زنان، مشخص شده است که دانه کتان به حفظ تعادل سطح استروژن کمک می کند.
• فعالیت بدنی سطح استروژن را در زنان طبیعی نگه می دارد.

نوروپپتید Y (NPY)

نوروپپتید Y هورمونی است که توسط سلول های مغز و سیستم عصبی تولید می شود. نمی توان گفت که این هورمون بسیار دوستانه است، زیرا توسط گرلین، هورمون گرسنگی فعال می شود، باعث هوس و ذخیره چربی می شود.

اشتها را تحریک می کند، به ویژه در دوره های افزایش مصرف کربوهیدرات، زمانی که گرسنگی یا کمبود غذا وجود دارد.

سطح نوروپپتید Y در طول دوره های استرس زا افزایش می یابد که منجر به پرخوری و ذخیره چربی می شود. NP در سلول های چربی مغز و شکم تشکیل می شود و همچنین باعث ایجاد سلول های چربی جدید می شود.

برای کاهش سطح NPY چه کاری می توانید انجام دهید؟

• پروتئین کافی بخورید. خوردن پروتئین کمتر منجر به گرسنگی می شود، در نتیجه باعث افزایش ترشح NPY، افزایش مصرف غذا و افزایش وزن می شود.
• برای مدت طولانی گرسنه نمانید. روزه داری طولانی مدت باعث افزایش سطح NPY می شود.
• خوردن غذاهای پروبیوتیک باعث فعال شدن باکتری های مفید در روده و کاهش سطح NPY می شود.

پپتید 1 شبه گلوکاگون (GLP-1)

GLP-1 هورمونی است که هنگام ورود غذا به روده در روده ها تولید می شود. این ماده در روده کوچک شما ایجاد می شود، به خصوص زمانی که کربوهیدرات و چربی می خورید، و پانکراس را تشویق می کند تا تولید گلوکاگون را متوقف کند و شروع به تولید انسولین کند.

GLP-1 همچنین با پایین نگه داشتن اشتها، هضم را کند می کند. GLP-1 نقش مهمی در ثابت نگه داشتن سطح قند خون دارد.

روی مرکز اشتها در مغز موثر است و با کاهش سرعت تخلیه معده، احساس سیری را افزایش می دهد. توصیه هایی برای بهبود سطح GLP-1:

• غذاهای پر پروتئین مانند ماهی، شیر و ماست با افزایش حساسیت به انسولین بر سطح GLP-1 تأثیر می گذارند.
• توجه شده است که زنانی که سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج و کلم مصرف می کنند سطح GLP-1 خود را تحت کنترل نگه می دارند و راحت تر وزن کم می کنند.
• مطالعات نشان داده اند که مصرف غذاهای پروبیوتیک باعث کاهش مصرف غذا و افزایش سطح GLP-1 می شود.

کوله سیستوکینین (CCK)

کوله سیستوکینین مانند GLP-1 یک هورمون سیری است که در سلول های روده تولید می شود. این یک سرکوب کننده اشتها طبیعی است. به خصوص وقتی فیبر و پروتئین می خورید، در نزدیکی بالای روده کوچک ایجاد می شود و به مغز سیگنال می دهد که دیگر گرسنه نیست.

توصیه هایی برای بهبود هورمون CCK:

• حتما در هر وعده غذایی از غذاهای پروتئینی استفاده کنید.
• چربی های سالم باعث ترشح CCK می شوند.
• خوردن غذاهای سرشار از فیبر باعث افزایش سطح CCK می شود.

پپتید YY (PYY)

PYY یک هورمون روده است که اشتها را کنترل می کند. وقتی شکم بعد از غذا منبسط می شود ترشح می شود و اساساً از عملکرد NPY جلوگیری می کند و اشتها را کاهش می دهد.

توسط سلول های روده بزرگ آزاد می شود. PYY هورمونی است که نقش مهمی در کاهش مصرف غذا و چاقی دارد. دوره های طولانی روزه داری و روزه داری باعث کاهش سطح PPY می شود. PPY طولانی تر از سایر هورمون های روده است.

حدود 30 دقیقه پس از خوردن غذا شروع به بالا رفتن می کند و سپس تا دو ساعت بالا می ماند. پیشنهاداتی برای بهبود سطوح PYY:

• برای حفظ تعادل قند خون، باید از غذاهای فرآوری شده و کربوهیدرات ها دوری کنید. قند خون بالا می تواند اثرات PYY را مختل کند.
• پروتئین با منشاء حیوانی یا گیاهی بخورید.
• غذاهای فیبردار زیاد مصرف کنید.

تستوسترون

تستوسترون هورمون مردانه است. زنان همچنین سطوح پایین تری از تستوسترون دارند (15-70 نانوگرم در دسی لیتر). تستوسترون به چربی سوزی کمک می کند، استخوان ها و ماهیچه ها را تقویت می کند و میل جنسی را بهبود می بخشد.

در زنان، تستوسترون در تخمدان ها تولید می شود. سن و استرس می تواند به میزان قابل توجهی سطح تستوسترون را در زنان کاهش دهد.

سطح پایین تستوسترون باعث کاهش تراکم استخوان، کاهش توده عضلانی، چاقی و افسردگی می شود. این باعث افزایش استرس و التهاب می شود که منجر به تجمع بیشتر چربی می شود. برای کنترل سطح تستوسترون؛

• دانه کتان، آلو، دانه کدو تنبل، غلات کامل و غیره. غذاهای غنی از فیبر بخورید، مانند
• برای کمک به بهبود سطح تستوسترون و افزایش متابولیسم، به طور منظم ورزش کنید.
• ویتامین C، پروبیوتیک ها و مکمل های منیزیم را برای جلوگیری از یبوست مصرف کنید.
• از مصرف الکل خودداری کنید زیرا به طور بالقوه می تواند به کبد و کلیه ها آسیب برساند.
• برای بهبود سطح تستوسترون از مکمل های روی و پروتئین استفاده کنید.

پروژسترون

هورمون های پروژسترون و استروژن باید در تعادل باشند تا به عملکرد صحیح بدن کمک کنند.

سطح پروژسترون می تواند به دلیل یائسگی، استرس، استفاده از قرص های ضد بارداری یا مصرف غذاهای حاوی آنتی بیوتیک ها و هورمون هایی که در بدن به استروژن تبدیل می شوند، کاهش یابد. در نهایت می تواند منجر به افزایش وزن و افسردگی شود.

• در مورد اینکه کدام روش پیشگیری از بارداری بهترین گزینه برای شما خواهد بود، با یک متخصص مشورت کنید.
• از مصرف گوشت فرآوری شده خودداری کنید.
• به طور منظم تمرین کن.
• تمرینات تنفس عمیق انجام دهید.
• از استرس دوری کنید.

ملاتونین

ملاتونیناین هورمونی است که توسط غده صنوبری ترشح می شود و به حفظ ریتم شبانه روزی کمک می کند. سطح ملاتونین تمایل دارد از عصر تا اواخر شب و اوایل صبح افزایش یابد. وقتی در یک اتاق تاریک می خوابید، سطح ملاتونین افزایش می یابد و دمای بدن کاهش می یابد. 

هنگامی که این اتفاق می افتد، هورمون رشد ترشح می شود که به بهبودی بدن کمک می کند، ترکیب بدن را بهبود می بخشد، به ساخت عضلات بدون چربی کمک می کند و تراکم استخوان را افزایش می دهد.

اما اگر ریتم شبانه روزی مختل شود، نمی توانیم به اندازه کافی بخوابیم یا تاریکی لازم را برای کمک به بهبودی بدن خود داشته باشیم. این باعث افزایش استرس می شود که در نهایت منجر به افزایش وزن ناشی از التهاب می شود. برای تنظیم سطح ملاتونین؛

• در یک اتاق تاریک بخوابید.
• 7-8 ساعت بخوابید.
• آخر شب غذا نخورید.
• قبل از رفتن به رختخواب همه وسایل الکترونیکی مانند تلفن همراه و کامپیوتر را خاموش کنید.
• غذاهای پروتئینی مانند شیر و لبنیات، تریپتوفان به دلیل وجود آن به تحریک ملاتونین کمک می کند.
• موز همچنین حاوی اسید آمینه تریپتوفان است که تولید ملاتونین را افزایش می دهد.

گلوکوکورتیکوئیدها

التهاب اولین مرحله در روند بهبودی است. با این حال، التهاب مزمن می تواند منجر به عواقب نامطلوب شود. افزایش وزن یکی از آنهاست. گلوکوکورتیکوئیدها به کاهش التهاب کمک می کنند. گلوکوکورتیکوئیدها همچنین استفاده از قند، چربی و پروتئین را در بدن تنظیم می کنند. 

مشخص شده است که گلوکوکورتیکوئیدها تجزیه چربی و پروتئین را افزایش می دهند، اما استفاده از گلوکز یا قند را به عنوان منبع انرژی کاهش می دهند.

بنابراین، سطح قند خون منجر به مقاومت به انسولین در بدن می شود. مقاومت به انسولین نیز در صورت عدم درمان منجر به چاقی و حتی دیابت می شود.

• کاهش استرس جسمی و روحی برای کاهش التهاب در بدن.
• برای کاهش التهاب از سبزیجات تازه و برگ دار، میوه ها، پروتئین بدون چربی و مغزها، دانه ها، روغن زیتون، روغن ماهی و غیره استفاده کنید. چربی های سالم بخورید
• 7-8 ساعت بخوابید.
• هر روز 3-4 لیتر آب بنوشید.
• به طور منظم ورزش کنید تا از نظر روحی و جسمی سالم بمانید.
• با عزیزانتان وقت بگذرانید.
• افسردگی، اضطراب و غیره. اگر مشکلی دارید برای رفع آن به پزشک مراجعه کنید.
• از رژیم های غذایی پرشتاب دوری کنید زیرا تمایل به افزایش التهاب در بدن دارند.

هورمون ها با هم برای افزایش یا کاهش اشتها و ذخیره و سوزاندن چربی کار می کنند. هر انتخابی که در زندگی انجام می دهید بر این شیمی بسیار پیچیده تأثیر می گذارد. کجا زندگی می کنید، چه مدت می خوابید، آیا بچه دارید، آیا ورزش می کنید…

اگر سیستم هورمونی ما به درستی کار نمی کند، ممکن است با وزن ما دچار مشکل شوید. رژیم غذایی و توصیه‌های سبک زندگی که در بالا فهرست کرده‌ایم تأثیر مثبتی بر هورمون‌ها دارند و تغییر این موضوع کاملاً به شما بستگی دارد!