Auto immuunziekteis een aandoening waarbij het immuunsysteem het lichaam per ongeluk aanvalt.
Het immuunsysteem beschermt normaal gesproken tegen ziektekiemen zoals bacteriën en virussen. Als het buitenlandse indringers opmerkt, stuurt het een leger oorlogscellen om hen aan te vallen.
Normaal gesproken kent het immuunsysteem het verschil tussen vreemde cellen en zijn eigen cellen.
Bir auto immuunziekteHet immuunsysteem neemt een deel van het lichaam - zoals gewrichten of huid - waar als lichaamsvreemd. Het maakt eiwitten vrij die auto-antilichamen worden genoemd en die gezonde cellen aanvallen.
sommige auto-immuunziekten het richt zich slechts op één orgel. Bijvoorbeeld; Diabetes type 1 beschadigt de alvleesklier. Andere ziekten zoals lupus hebben invloed op het hele lichaam.
Waarom valt het immuunsysteem het lichaam aan?
Artsen weten niet waardoor het immuunsysteem niet goed werkt. Nog steeds sommige mensen meer dan anderen auto immuunziekte kan vatbaar zijn.
Dames, auto-immuunziektenHet wordt beïnvloed door ongeveer 2-1 procent in vergelijking met mannen - 6.4 procent van de vrouwen en 2.7 procent van de mannen. Gewoonlijk begint de ziekte in de adolescentiejaren van een vrouw (14 tot 44 jaar).
sommige auto-immuunziekten het komt vaker voor bij sommige etnische groepen. Lupus treft bijvoorbeeld Afro-Amerikanen meer.
Sommige, zoals multiple sclerose en lupus auto-immuunziekten komt voor in gezinnen. Elk gezinslid heeft niet noodzakelijk dezelfde ziekte, maar auto immuunziekte zal vatbaar zijn.
Auto-immuunziektenNaarmate de prevalentie toeneemt, vermoeden onderzoekers omgevingsfactoren zoals infecties, en beschouwen ze blootstelling aan chemicaliën of oplosmiddelen als invloedrijk.
Modern eten is een ander element van twijfel. Het eten van vetrijke, suikerrijke en sterk bewerkte voedingsmiddelen is gekoppeld aan ontstekingen, die een immuunrespons kunnen veroorzaken. Dit is echter niet bewezen.
Een andere theorie wordt de hygiënehypothese genoemd. Door vaccins en antiseptica worden de kinderen van tegenwoordig niet aan veel microben blootgesteld. Omdat ze de microbe niet ontmoeten, kan het immuunsysteem overdreven reageren op onschadelijke stoffen.
Meest voorkomende auto-immuunziekten
Er zijn meer dan 80 verschillende auto-immuunziekten. Hier zijn de meest voorkomende ...
Type 1 diabetes
De alvleesklier maakt het hormoon insuline aan dat de bloedsuikerspiegel reguleert. Type 1 diabetesvernietigt de insulineproducerende cellen van het immuunsysteem en de alvleesklier.
Een hoge bloedsuikerspiegel kan de bloedvaten beschadigen, evenals het hart, de nieren, de ogen en zenuworganen.
Reumatoïde artritis (RA)
Reumatoïde artritis (RA) is wanneer het immuunsysteem de gewrichten aanvalt. Deze aanval veroorzaakt roodheid, warmte, pijn en stijfheid in de gewrichten.
In tegenstelling tot artrose, die mensen treft naarmate ze ouder worden, kan RA zich in de vroege jaren 30 manifesteren.
Psoriasis / artritis psoriatica
Huidcellen groeien normaal gesproken en werpen af wanneer ze niet langer nodig zijn. psoriasis zorgt ervoor dat huidcellen te snel vermenigvuldigen. Extra cellen hopen zich op en vormen rode, schilferige zweren op de huid die vlokken of plaques worden genoemd.
Ongeveer 30 procent van de mensen met psoriasis ervaart zwelling, stijfheid en pijn in de gewrichten. Deze vorm van de ziekte wordt artritis psoriatica genoemd.
Multiple sclerose
Multiple sclerose (MS) beschadigt de myeline-omhulling, de beschermende laag die zenuwcellen omgeeft. Schade aan de myeline-omhulling beïnvloedt de overdracht van berichten tussen de hersenen en het lichaam.
Deze schade kan leiden tot lethargie, zwakte, evenwichtsproblemen en loopproblemen. De ziekte komt voor in verschillende vormen die zich in verschillende snelheden ontwikkelen.
Ongeveer 50 procent van de mensen met MS heeft binnen 15 jaar na het oplopen van de ziekte hulp nodig bij het lopen.
Systemische lupus erythematosus (lupus)
Artsen eerst in de 1800e eeuw lupus-ziekteHoewel het is beschreven als een huidziekte vanwege de uitslag die het veroorzaakt, tast het veel organen aan, waaronder de gewrichten, de nieren, de hersenen en het hart.
Gewrichtspijn, vermoeidheid en uitslag behoren tot de meest voorkomende symptomen.
Inflammatoire darmaandoening
Inflammatoire darmaandoening (IBD) is een term die wordt gebruikt om aandoeningen te beschrijven die ontstekingen in de darmwand veroorzaken. Elk IBD-type heeft invloed op een ander deel van het GI-systeem.
De ziekte van Crohn kan elk deel van het maagdarmkanaal aantasten, van de mond tot de anus.
Colitis ulcerosa treft alleen de bekleding van de dikke darm (colon) en het rectum.
Ziekte van Addison
De ziekte van Addison beïnvloedt de bijnieren die cortisol- en aldosteronhormonen produceren. Als u te weinig van deze hormonen heeft, kan dit het gebruik en de opslag van koolhydraten en suiker door het lichaam beïnvloeden.
Symptomen zijn onder meer zwakte, vermoeidheid, gewichtsverlies en een lage bloedsuikerspiegel.
Ziekte van Graves
De ziekte van Graves tast de schildklier in de nek aan en zorgt ervoor dat deze de meeste hormonen aanmaakt. Schildklierhormonen regelen het energieverbruik of metabolisme van het lichaam.
Te veel van deze hormonen versnellen de activiteiten van het lichaam en veroorzaken symptomen zoals prikkelbaarheid, een snelle hartslag, warmte-intolerantie en gewichtsverlies.
Een veel voorkomend symptoom van deze ziekte is zwelling van de ogen, exophthalmus genaamd. Het treft 50% van de patiënten van Graves.
Syndroom van Sjogren
Dit is het geval bij aantasting van de vettige klieren in de gewrichten, maar ook in de ogen en mond. De kenmerkende symptomen van het syndroom van Sjögren zijn gewrichtspijn, droge ogen en een droge mond.
Hashimoto-thyroiditis
Hashimoto-thyroiditisvertraagt de productie van schildklierhormoon. Symptomen zijn onder meer gewichtstoename, verkoudheid, vermoeidheid, haaruitval en zwelling van de schildklier (struma).
Myasthenia gravis
Myasthenia gravis tast de zenuwen aan die de spieren in de hersenen aansturen. Wanneer deze zenuwen worden gebroken, sturen de signalen de spieren niet om te bewegen.
Het meest voorkomende symptoom is spierzwakte, die erger wordt met activiteit en verbetert met rust. Over het algemeen worden de spieren die het slikken en de bewegingen van het gezicht regelen, beïnvloed.
Vasculitis
Vasculitis treedt op wanneer het immuunsysteem bloedvaten aanvalt. Ontsteking vernauwt slagaders en aders en zorgt ervoor dat er minder bloed uit stroomt.
Pernicieuze anemie
Deze aandoening wordt de intrinsieke factor genoemd, die ervoor zorgt dat de darmen uit voedsel komen. Vitamine B12Het beïnvloedt een eiwit dat het helpt voedingsstoffen op te nemen. Zonder deze vitamine kunnen er niet genoeg rode bloedcellen in het lichaam worden aangemaakt.
Pernicieuze anemie komt vaker voor bij oudere volwassenen. Het treft 0,1 procent van de mensen in het algemeen, maar ongeveer 60 procent van de 2-plussers.
Coeliakie
Coeliakie Mensen met een dieet kunnen geen voedsel eten dat gluten bevat, een eiwit dat voorkomt in tarwe, rogge en andere graanproducten. Wanneer gluten in de darmen zitten, valt het immuunsysteem het aan en veroorzaakt het een ontsteking.
Veel mensen hebben een gevoeligheid voor gluten, dit is geen auto-immuunziekte maar kan gelijkaardige symptomen hebben zoals diarree en buikpijn.
Symptomen van auto-immuunziekten
meervoudig auto immuunziekte De vroege symptomen lijken erg op:
Vermoeidheid
Spierpijn
Zwelling en roodheid
Lage koorts
Moeite met focussen
Gevoelloosheid en tintelingen in handen en voeten
Haaruitval
Huiduitslag
Individuele ziekten kunnen ook hun eigen unieke symptomen hebben. Diabetes type 1 veroorzaakt bijvoorbeeld overmatige dorst, gewichtsverlies en vermoeidheid. IBD veroorzaakt buikpijn, een opgeblazen gevoel en diarree.
Bij auto-immuunziekten zoals psoriasis of RA treden de symptomen eerst op en gaan dan weer weg. De perioden waarin symptomen worden gezien, worden "exacerbaties" genoemd. Perioden waarin de symptomen verdwijnen, worden ‘remissie’ genoemd.
Wanneer moet je naar een dokter?
Auto immuunziekte Als u symptomen heeft, moet u een arts raadplegen. Afhankelijk van het soort ziekte dat u heeft, is het beter om naar een specialist te gaan.
Reumatologen behandelen gewrichtsaandoeningen zoals reumatoïde artritis en het syndroom van Sjögren.
Gastro-enterologen behandelen aandoeningen van het maagdarmkanaal zoals coeliakie en de ziekte van Crohn.
Endocrinologen behandelen de toestand van de klieren, waaronder de ziekte van Graves en Addison.
Dermatologen behandelen huidaandoeningen zoals psoriasis.
Tests die auto-immuunziekten diagnosticeren
meest auto immuunziekte Er is geen enkele test die u kan diagnosticeren. Uw arts zal verschillende tests en evaluatie van symptomen gebruiken om een diagnose bij u te stellen.
Antinucleaire antilichaamtest (ANA) symptomen zijn auto immuunziekte Het is de eerste test die op de signaalgevers wordt gebruikt. Een positief resultaat betekent dat u waarschijnlijk een van deze ziekten heeft, maar niet precies bevestigt welke u heeft.
Andere tests, sommige auto-immuunziektenzoekt ook naar specifieke geproduceerde auto-antilichamen. Uw arts kan ook testen doen om de ontsteking te controleren die deze ziekten in het lichaam veroorzaken.
Hoe worden auto-immuunziekten behandeld?
Auto-immuunziekten Het is ongeneeslijk, maar kan een overactieve immuunrespons onder controle houden en ontstekingen verminderen.
Er zijn ook behandelingen beschikbaar om symptomen zoals pijn, zwelling, vermoeidheid en huiduitslag te verlichten. Het eten van een uitgebalanceerd dieet en regelmatige lichaamsbeweging zal u ook helpen om u beter te voelen.
Auto-immuunprotocoldieet (AIP-dieet)
Auto-immuunprotocoldieet (AIP)ontsteking, pijn, lupusinflammatoire darmziekte (IBD) coeliakie en andere symptomen veroorzaakt door auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis.
AIP-dieetVeel mensen die de follow-up hebben gevolgd, melden een vermindering van veel voorkomende symptomen van auto-immuunziekten zoals vermoeidheid, darm- of gewrichtspijn.
Wat is het AIP-dieet?
Een gezond immuunsysteem is ontworpen om antilichamen te produceren die vreemde of schadelijke cellen in ons lichaam aanvallen.
Bij mensen met auto-immuunziekten produceert het immuunsysteem antilichamen die gezonde cellen en weefsels aanvallen in plaats van infecties te bestrijden.
Dit kan resulteren in een reeks symptomen, waaronder gewrichtspijn, vermoeidheid, buikpijn, diarree, hersenmist, weefsel- en zenuwbeschadiging.
Aangenomen wordt dat auto-immuunziekten worden veroorzaakt door een verscheidenheid aan factoren, zoals genetische aanleg, infectie, stress, ontsteking en medicatiegebruik.
Sommige onderzoeken suggereren ook dat schade aan de darmbarrière bij gevoelige personen de ontwikkeling van bepaalde auto-immuunziekten kan veroorzaken. lekkende darm Het kan een verhoogde intestinale permeabiliteit veroorzaken, ook wel bekend als ".
Van sommige voedingsmiddelen wordt gedacht dat ze de darmdoorlaatbaarheid verhogen. AIP-dieetricht zich op het elimineren van deze voedingsmiddelen en ze te vervangen door gezondheidsbevorderende, voedzame voedingsmiddelen waarvan wordt aangenomen dat ze de darmen helpen genezen en ontstekingen en symptomen van auto-immuunziekten verminderen.
Auto-immuun dieetsoorten voedsel, zowel toegestaan als vermeden, en de stadia waaruit het bestaat. paleo dieetgeen van beide is een vergelijkbare maar hardere versie. AIP-dieet Het bestaat uit twee hoofdfasen.
Eliminatiefase
De eerste fase is een eliminatiefase waarbij voedsel en medicijnen worden verwijderd waarvan wordt aangenomen dat ze darmontsteking veroorzaken, onevenwichtigheden tussen de niveaus van goede en slechte bacteriën in de darm, of een immuunrespons.
In dit stadium worden voedingsmiddelen zoals granen, peulvruchten, noten, zaden, nachtschade, eieren en zuivelproducten volledig vermeden.
Bepaalde medicijnen zoals tabak, alcohol, koffie, oliën, levensmiddelenadditieven, geraffineerde en bewerkte suikers en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) moeten ook worden vermeden.
Voorbeelden van NSAID's zijn ibuprofen, naproxen, diclofenac en hooggedoseerde aspirine.
Aan de andere kant stimuleert deze fase de consumptie van vers, voedzaam voedsel, minimaal verwerkt vlees, gefermenteerd voedsel en bottenbouillon. Het benadrukt ook de verbetering van leefstijlfactoren zoals stress, slaap en fysieke activiteit.
De lengte van de eliminatiefase verandert naarmate de persoon het dieet voortzet tot een merkbare vermindering van de symptomen. Gemiddeld houden de meeste mensen deze fase 30-90 dagen vol, terwijl anderen al in de eerste 3 weken verbeteringen opmerken.
Herintredingsfase
Als de symptomen aanzienlijk zijn verlicht, kan de herintroductiefase beginnen. In dit stadium worden voedingsmiddelen die moeten worden vermeden, geleidelijk en één voor één in het dieet opgenomen, afhankelijk van de tolerantie van de persoon.
Het doel van deze fase is om te bepalen welke voedingsmiddelen de symptomen van de persoon veroorzaken.
In dit stadium moet het voer afzonderlijk aan het voer worden toegevoegd en moet er een periode van 5-7 dagen verstrijken voordat een ander voer kan worden toegevoegd.
Deze tijd geeft de persoon voldoende tijd om te herkennen of een van hun symptomen opnieuw is opgetreden voordat het herintredingsproces wordt voortgezet.
Hoe wordt de herintredingsfase geïmplementeerd?
Uw auto-immuun dieet Een stapsgewijze benadering die kan worden toegepast om vermeden voedsel opnieuw in het lichaam te introduceren tijdens de eliminatiefase.
Stap 1
Kies een voedsel om opnieuw te introduceren. Plan om dit voedsel op de dag van de test meerdere keren per dag te consumeren en consumeer het daarna 5-6 dagen niet volledig.
Stap 2
Eet een kleine hoeveelheid, zoals 1 theelepel voedsel, en wacht 15 minuten om te zien of er een reactie is.
Stap 3
Als u symptomen ervaart, beëindig dan de test en vermijd het eten van dit voedsel. Als u geen symptomen heeft, eet dan een iets grotere portie van hetzelfde voedsel en let gedurende 2-3 uur op hoe u zich voelt.
Stap 4
Als u gedurende deze tijd symptomen ervaart, maak dan de test af en vermijd dit voedsel. Als er geen symptomen optreden, eet dan een normale portie van hetzelfde voedsel en vermijd 5-6 dagen zonder opnieuw ander voedsel toe te voegen.
Stap 5
Als u gedurende 5-6 dagen geen symptomen ervaart, kunt u het geteste voer opnieuw in uw dieet opnemen en dit 5-staps herintredingsproces herhalen met een nieuw voer.
Auto-immuunvoeding
AIP-dieetEr zijn strikte regels over welk voedsel moet worden gegeten of vermeden tijdens de eliminatiefase.
Eten om te vermijden
granen
Rijst, tarwe, haver, gerst, rogge, etc. Voedsel dat hiervan is afgeleid, zoals pasta, brood en ontbijtgranen
pols
Linzen, bonen, erwten, pinda's, etc.
Solanaceae
Aubergine, paprika, aardappelen, tomaten, etc.
ei
Hele eieren, eiwitten of voedingsmiddelen die deze ingrediënten bevatten
Zuivelproducten
Melk van koeien, geiten of schapen, evenals voedingsmiddelen zoals room, kaas, boter of olie die van deze melk is afgeleid; Eiwitpoeders op melkbasis of andere supplementen moeten ook worden vermeden.
Noten en zaden
Alle noten en zaden en het daaruit vervaardigde meel, boter of oliën; Het bevat ook specerijen op basis van cacao en zaden, zoals koriander, komijn, anijs, venkel, fenegriek, mosterd en nootmuskaat.
Een paar drankjes
Alcohol en koffie
Verwerkte plantaardige oliën
Koolzaad-, raapzaad-, maïs-, katoenzaad-, palmpit-, saffloer-, soja- of zonnebloemolie
Verfijnde of bewerkte suikers
Rietsuiker of bietsuiker, glucosestroop, bruine rijststroop en gerstemoutstroop; desserts, frisdrank, zoetwaren, bevroren desserts en chocolade die deze ingrediënten ook kunnen bevatten
Levensmiddelenadditieven en kunstmatige zoetstoffen
Transvetten, kleurstoffen voor levensmiddelen, emulgatoren en verdikkingsmiddelen en kunstmatige zoetstoffen zoals stevia, mannitol en xylitol
sommige AIP-protocollenraadt aan om alle vruchten, zowel vers als gedroogd, tijdens de eliminatiefase te vermijden. Sommige laten 1-2 gram fructose per dag toe, wat ongeveer 10-40 porties fruit per dag betekent.
Hoewel niet gespecificeerd in de AIP-protocollen, bevinden sommige zich in de eliminatiefase spirulina Veya chlorella stelt voor om algen zoals algen te vermijden, omdat het de immuunrespons kan stimuleren.
Wat te eten?
groenten
Diverse groenten anders dan nachtschade en zeewier om te vermijden
Vers fruit
Verscheidenheid aan vers fruit met mate
Knollen
Zoete aardappelen en artisjokken
Minimaal verwerkt vlees
Vrij wild, vis, zeevruchten, slachtafval en gevogelte; Voer moet zoveel mogelijk worden verkregen van wilde dieren, dieren die met gras zijn gevoerd of dieren die in de wei zijn gehouden.
Niet-zuivel gefermenteerde voedingsmiddelen zoals kombucha, zuurkool, augurken en kefir; probiotische supplementen kunnen ook worden geconsumeerd.
Minimaal bewerkte plantaardige oliën
Olijfolie, avocado-olie of kokosolie
Kruiden en specerijen
Het kan worden geconsumeerd zolang ze niet uit zaad zijn afgeleid.
azijn
Balsamico, cider en rode wijnazijn, zolang ze geen toegevoegde suikers bevatten
Natuurlijke zoetstoffen
Ahornsiroop en honing, met mate
Bepaalde theesoorten
3-4 kopjes groene en zwarte thee per dag
Botensap
Hoewel toegestaan, bevelen sommige protocollen ook aan om de consumptie van voedingsmiddelen op basis van kokosnoot te verminderen, evenals zout, verzadigde vetten en omega 6-vetten, natuurlijke suikers zoals honing of ahornsiroop.
Is een auto-immuun dieet effectief?
AIP-dieetHoewel het onderzoek naar de ziekte beperkt is, suggereert enig bewijs dat het de ontsteking en symptomen van sommige auto-immuunziekten kan verminderen.
Kan helpen bij het genezen van lekkende darm
Mensen met auto-immuunziekten hebben vaak een doorlatende darm en deskundigen denken dat er een verband kan bestaan tussen de ontsteking die ze ervaren en de doorlaatbaarheid van hun darm.
Een gezonde darm heeft doorgaans een lage doorlaatbaarheid. Hierdoor fungeert het als een goede barrière en wordt voorkomen dat voedsel- en afvalresten in de bloedbaan terechtkomen.
Maar een lekkende of lekkende darm kan vreemde deeltjes in de bloedbaan krijgen en mogelijk een ontsteking veroorzaken.
Tegelijkertijd zijn er steeds meer aanwijzingen dat voedsel de immuniteit en functie van de darmen kan beïnvloeden en, in sommige gevallen, de mate van ontsteking kan verminderen.
Hoewel wetenschappelijk bewijs momenteel beperkt is, zijn er maar weinig onderzoeken gerapporteerd AIP-dieetHet suggereert dat onder een groep mensen met bepaalde auto-immuunziekten de ontsteking of de symptomen die erdoor worden veroorzaakt, kan helpen verminderen.
Kan ontstekingen en symptomen van sommige auto-immuunziekten verminderen
Tot nu toe AIP-dieet Het werd getest op een kleine groep mensen en liet ogenschijnlijk positieve resultaten zien.
Bijvoorbeeld in een 15 weken durend onderzoek bij 11 mensen met IBD AIP-dieetAan het einde van de studie rapporteerden de deelnemers significant minder IBD-gerelateerde symptomen. Er werden echter geen significante veranderingen in inflammatoire markers waargenomen.
In een andere studie, een ziekte die de schildklier aantast auto-immuunziekte één Hashimoto-thyroiditis 16 vrouwen met de ziekte, gedurende 10 weken AIP-dieetgevolgd. Aan het einde van de studie namen de ontstekings- en ziektegerelateerde symptomen af met respectievelijk 29% en 68%.
Deelnemers rapporteerden ook significante verbeteringen in hun kwaliteit van leven, hoewel er geen significante verschillen waren in metingen van de schildklierfunctie.
Hoewel veelbelovend, zijn studies klein en schaars. Tot op heden is het ook alleen uitgevoerd bij een kleine groep mensen met auto-immuunziekten. Daarom is er meer onderzoek nodig voordat er sterke conclusies kunnen worden getrokken.
Negatieve aspecten van het auto-immuundieet
AIP-dieet bir eliminatiedieet waardoor het voor sommigen erg beperkend en moeilijk te volgen is, vooral tijdens de eliminatiefase.
De eliminatiefase van dit dieet kan het risico op sociaal isolement vergroten door het moeilijk te maken voor mensen om te eten in sociale omgevingen zoals een restaurant of het huis van een vriend.
Het is ook vermeldenswaard dat dit dieet geen garantie biedt dat het de ontsteking of symptomen die verband houden met de ziekte bij alle mensen met auto-immuunziekten zal verminderen.
Degenen die na dit dieet een vermindering van de symptomen ervaren, kunnen echter aarzelen om de herintroductiefase in te gaan, omdat ze vrezen dat dit de symptomen kan terugbrengen.
Dit vormt een groot risico voor de persoon, aangezien een verblijf in de eliminatiefase het moeilijk zal maken om aan de dagelijkse voedingsbehoeften te voldoen. Als u in dit stadium te lang blijft, neemt het risico op het ontwikkelen van tekorten aan voedingsstoffen toe en leidt dit tot een verslechtering van de gezondheid met de tijd.
Daarom is de herintredingsfase erg belangrijk en mag deze niet worden overgeslagen.
Moet u een auto-immuun dieet proberen?
AIP-dieetHet is ontworpen om ontstekingen, pijn of andere symptomen veroorzaakt door auto-immuunziekten te helpen verminderen.
Daarom kan het het beste werken voor mensen met auto-immuunziekten zoals lupus, IBD, coeliakie of reumatoïde artritis.
Auto-immuunziekten kunnen niet worden genezen, maar hun symptomen kunnen worden gecontroleerd. AIP-dieetheeft tot doel de symptomen onder controle te houden door te helpen bepalen welke voedingsmiddelen welke symptomen kunnen veroorzaken.
Bewijs voor de effectiviteit van dit dieet is momenteel beperkt tot mensen met IBD en de ziekte van Hashimoto. Mensen met andere auto-immuunziekten kunnen er ook baat bij hebben.
Het dieet heeft enkele nadelen, vooral als het wordt gedaan onder toezicht van een diëtist of andere medische professional.
Voordat u het AIP-dieet probeert, moet u zeker professionele ondersteuning zoeken.
Meer dan 80 verschillende auto immuunziekte er is. Degenen met auto-immuunziekten kunnen ons een opmerking schrijven.
