Θεραπεία για το σύνδρομο μυρωδιάς ψαριού – τριμεθυλαμινουρία

Το σύνδρομο οσμής ψαριού, γνωστό και ως τριμεθυλαμινουρία ή νόσος TMAU, είναι μια σπάνια γενετική διαταραχή. Όπως υποδηλώνει το όνομα, η αναπνοή, ο ιδρώτας, τα αναπαραγωγικά υγρά και τα ούρα ενός ατόμου με αυτή τη διαταραχή μυρίζουν σαν σάπιο ψάρι.

Τα συμπτώματα αυτής της γενετικής διαταραχής μπορούν να ανιχνευθούν πολύ σύντομα μετά τη γέννηση ενός ατόμου. Τα άτομα που πάσχουν από αυτή τη διαταραχή αντιμετωπίζουν κοινωνικές και ψυχολογικές προκλήσεις όπως η κατάθλιψη.

Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι γυναίκες επηρεάζονται περισσότερο από αυτή τη γενετική ασθένεια από τους άνδρες.

Τι είναι το σύνδρομο μυρωδιάς ψαριού;

Η τριμεθυλαμινουρία είναι μια ασθένεια κατά την οποία το σώμα έχει μια έντονη μυρωδιά σάπιου ψαριού, που δεν μπορεί να διασπάσει την τριμεθυλαμίνη, μια ένωση που προέρχεται από τα τρόφιμα.

Το σύνδρομο οσμής ψαριού είναι μια γενετική ασθένεια. Τα συμπτώματα συνήθως αρχίζουν να γίνονται εμφανή από τη γέννηση.

Το σύνδρομο οσμής ψαριού είναι μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από μια προσβλητική οσμή του σώματος και μια μυρωδιά ψαριού που σαπίζει λόγω της υπερβολικής απέκκρισης τριμεθυλαμινουρίας (TMA) στα ούρα, τον ιδρώτα και την αναπνοή των προσβεβλημένων ατόμων. Αυτή η ασθένεια προκαλείται από μεταλλάξεις στο γονίδιο FMO3.

Τι προκαλεί το σύνδρομο οσμής ψαριού;

Αυτό το σύνδρομο είναι μια μεταβολική διαταραχή που οφείλεται σε μετάλλαξη του γονιδίου FMO3. Αυτό το γονίδιο λέει στο σώμα να εκκρίνει ένα ένζυμο που διασπά ενώσεις που περιέχουν άζωτο όπως η τριμεθυλαμίνη (TMA).

Η ένωση είναι υγροσκοπική, εύφλεκτη, διαφανής και έχει μυρωδιά ψαριού. Η περίσσεια αυτής της οργανικής ένωσης στο σώμα προκαλεί αυτή τη σπάνια γενετική ασθένεια.

Ενώ η άσχημη οσμή που προκαλείται από το σύνδρομο οσμής ψαριών διαφέρει από άτομο σε άτομο, μερικά έχουν πολύ έντονη οσμή, μερικά μυρίζουν λιγότερο από άλλα. Η οσμή μπορεί να επιδεινωθεί εάν:

• Λόγω εφίδρωσης μετά τη δουλειά
• Λόγω συναισθηματικής αναστάτωσης
• Λόγω άγχους

Αυτό είναι πριν και μετά την έμμηνο ρύση και κατά την εμμηνόπαυση και μπορεί να επιδεινωθεί στις γυναίκες όταν χρησιμοποιούν αντισυλληπτικά χάπια.

Ποια είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου οσμής ψαριού;

Αυτή η γενετική διαταραχή δεν έχει εμφανή συμπτώματα. Τα άτομα με αυτό το σύνδρομο φαίνονται υγιή όπως και άλλοι φυσιολογικοί άνθρωποι.

Η κακοσμία είναι ο μόνος γνωστός τρόπος για να ανιχνεύσετε εάν έχετε αυτή την ασθένεια. ενός ατόμου Μπορεί επίσης να γίνει γενετικός έλεγχος και εξέταση ούρων για να διαπιστωθεί εάν έχετε σύνδρομο οσμής ψαριού.

Το σύμπτωμα του συνδρόμου μυρωδιάς ψαριού είναι μια έντονη μυρωδιά που μοιάζει με ψάρι. Το σώμα απελευθερώνει περίσσεια τριμεθυλαμινουρία με:

• μέσω της αναπνοής
• μέσω του ιδρώτα
• μέσω των ούρων
• μέσω των αναπαραγωγικών υγρών

Το σύνδρομο οσμής ψαριού είναι πιο συχνό στις γυναίκες παρά στους άνδρες. Αν και δεν υπάρχει ακόμη σαφής λόγος για αυτό, οι ερευνητές προτείνουν ότι οι γυναικείες ορμόνες του φύλου όπως τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη μπορεί να παίζουν ρόλο. Τα επίπεδα στρες και η διατροφή είναι σημαντικές συνθήκες που προκαλούν τα συμπτώματα της πάθησης.

Τα άτομα με τριμεθυλαμινουρία συνήθως δεν έχουν άλλα συμπτώματα εκτός από μια μυρωδιά που μοιάζει με ψάρι και αυτή η διαταραχή δεν προκαλεί άλλα σωματικά προβλήματα υγείας.

Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι σημειώνουν ότι το έντονο άρωμα επηρεάζει την ψυχική, συναισθηματική ή κοινωνική υγεία τους. Αυτά τα άτομα μπορεί να απομονωθούν κοινωνικά ή να εμφανίσουν κατάθλιψη ανάλογα με την κατάσταση.

Διάγνωση του συνδρόμου οσμής ψαριού

Το σύνδρομο οσμής ψαριού διαγιγνώσκεται με τη βοήθεια του τεστ ούρων και του γενετικού ελέγχου.

Τεστ ούρων: Το επίπεδο της τριμεθυλαμίνης που υπάρχει στα ούρα κλιμακώνεται, τα άτομα με υψηλά επίπεδα αυτής της οργανικής ένωσης διαγιγνώσκονται με τη νόσο.

Γενετικό τεστ: Ο γενετικός έλεγχος δοκιμάζει το γονίδιο FMO3, του οποίου οι μεταλλάξεις προκαλούν αυτή τη διαταραχή.

Θεραπεία του συνδρόμου οσμής ψαριού

Δεν υπάρχει θεραπεία για αυτή τη γενετική πάθηση, αλλά ορισμένες συμβουλές μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της δυσοσμίας και στη διαχείριση ψυχικού τραύματος που συναντάται στην κοινότητα.

Ένας από τους κύριους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι μπορούν να μειώσουν την οσμή της τριμεθυλαμίνης είναι αποφεύγοντας ορισμένα τρόφιμα που περιέχουν τριμεθυλαμίνη ή χολίνη, τα οποία πυροδοτούν την παραγωγή τριμεθυλαμίνης.

Ενώ το γάλα από αγελάδες που τρέφονται με σιτάρι περιέχει τριμεθυλαμίνη, τα τρόφιμα που περιέχουν χολίνη περιλαμβάνουν:

• αυγό
• συκώτι
• Νεφρό
• Fasulye
• Φιστίκι
• μπιζέλια
• Προϊόντα σόγιας
• Σταυρανθή λαχανικά όπως λάχανο, κουνουπίδι, μπρόκολο και λαχανάκια Βρυξελλών
• Λεκιθίνη, συμπεριλαμβανομένων συμπληρωμάτων ιχθυελαίου που περιέχουν λεκιθίνη
• Το Ν-οξείδιο της τριμεθυλαμίνης βρίσκεται στα θαλασσινά, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών, των κεφαλόποδων (όπως τα καλαμάρια και τα χταπόδια) και στα καρκινοειδή (όπως τα καβούρια και οι αστακοί). 
• Βρίσκεται επίσης στα ψάρια του γλυκού νερού σε χαμηλότερα επίπεδα.

Πώς να μειώσετε τη μυρωδιά του ψαριού;

• Τροφές που περιέχουν τριμεθυλαμίνη, χολίνη, άζωτο, καρνιτίνη, λεκιθίνη και θείο πρέπει να αποφεύγονται, όπως ψάρια, κρόκοι αυγών, κόκκινο κρέας, φασόλια, όσπρια, καθώς μπορούν να προκαλέσουν διακριτικές οσμές.
• Αντιβιοτικά όπως η μετρονιδαζόλη και η νεομυκίνη είναι αποτελεσματικά στη μείωση της ποσότητας τριμεθυλαμίνης που παράγεται στο έντερο από τα εντερικά βακτήρια.
• Εάν καταναλώνετε περισσότερη βιταμίνη Β2, ενεργοποιεί τη δραστηριότητα του ενζύμου FMO3, η οποία βοηθά στη διάσπαση της οργανικής ένωσης τριμεθυλαμίνης στο σώμα.
• Καταναλώστε τροφές που έχουν καθαρτική δράση, καθώς βοηθούν στη μείωση του χρόνου παραμονής της τροφής στο έντερο. Η λήψη ενός καθαρτικού για τη μείωση του χρόνου που χρειάζεται για να περάσει η τροφή μέσω του πεπτικού σωλήνα μπορεί επίσης να βοηθήσει στη μείωση της ποσότητας τριμεθυλαμίνης που παράγει το έντερό σας.
• Συμπληρώματα όπως ο ενεργός άνθρακας και η χλωροφυλλίνη χαλκού βοηθούν στην εξάντληση της τριμεθυλαμίνης στα ούρα.
• Άσκηση, άγχος κλπ που προκαλούν εφίδρωση. Αποφύγετε όλες τις δραστηριότητες όπως π.χ
• Χρησιμοποιήστε σαπούνια με μέτρια επίπεδα pH που κυμαίνονται μεταξύ 5,5 και 6,5. Αυτό βοηθά στην απομάκρυνση της τριμεθυλαμίνης που υπάρχει στο δέρμα και στη μείωση της οσμής.

Βιβλιογραφικές αναφορές: 1