تاندونیت نوعی آسیب است که باعث درد مزمن می شود. این اختلال زمانی اتفاق می‌افتد که تاندون‌ها در نتیجه فعالیت‌های سنگین بیش از حد کشیده می‌شوند یا زمانی که تاندون‌ها به دلیل حرکات تکراری تحریک می‌شوند. تاندونیت در بین ورزشکاران، ورزشکاران، افرادی که فعالیت بدنی شدید دارند و به ویژه افراد مسن شایع است. در این مقاله با التهاب تاندون بیشتر آشنا می شوید، علائم آن را می شناسید و روش های درمان را یاد می گیرید.
تاندونیت چیست؟
تاندونیت التهاب ساختارهایی به نام تاندون است. تاندون ها قطعاتی از بافت همبند هستند که ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کنند. آنها ماهیچه هایی را که حرکت در بدن را قادر می سازند قادر به عملکرد هستند. با این حال، تاندون ها می توانند در نتیجه استفاده بیش از حد، حرکات تکراری یا جراحات آسیب دیده و ملتهب شوند.
علائم تاندونیت شامل درد، تورم، حساسیت و محدودیت حرکت است. در مورد التهاب، درد معمولا در طول فعالیت افزایش می یابد و با استراحت کاهش می یابد.
تاندونیت می تواند در بسیاری از قسمت های مختلف بدن رخ دهد. شایع ترین نواحی درگیر شامل بازو، شانه، آرنج، مچ دست، زانو، مچ پا و پاشنه پا هستند.
تاندونیت معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد یا حرکات تکراری رخ می دهد. به عنوان مثال، ورزشکاران، کارگران یا نوازندگانی که دائماً حرکات یکسانی را انجام می دهند در معرض خطر تاندونیت هستند. با این حال، افزایش سن، گرم کردن ناکافی، سطح تناسب اندام پایین، تکنیک اشتباه یا صدمات نیز از عوامل موثر در ایجاد تاندونیت هستند.
درمان تاندونیت با هدف کاهش التهاب و بهبود بهبودی انجام می شود. در مراحل اولیه، استراحت، استفاده از یخ، مسکن ها و فیزیوتراپی به طور کلی روش های درمانی توصیه می شود. اگر شرایط جدی باشد، پزشکان ممکن است جراحی و همچنین تزریق کورتیکواستروئید یا فیزیوتراپی را در نظر بگیرند.
تاندونیت یک مشکل سلامتی است که باید جدی گرفته شود. در صورت عدم درمان، درد و محدودیت حرکتی ممکن است افزایش یافته و مزمن شود. بنابراین، برای افرادی که علائم تاندونیت را نشان می دهند، مهم است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی تماس بگیرند تا روند تشخیص و درمان مناسب را آغاز کنند.
انواع تاندونیت چیست؟
تاندونیت انواع مختلفی دارد و هر کدام ناحیه خاصی را تحت تاثیر قرار می دهند. در اینجا شایع ترین انواع تاندونیت وجود دارد:
اپی کندیلیت: این نوعی تاندونیت است که در خارج یا داخل آرنج ایجاد می شود. به آن آرنج تنیس البو نیز می گویند. ممکن است در نتیجه حرکات مکرر یا فشار زیاد رخ دهد.
تاندونیت روتاتور کاف: این نوعی تاندونیت است که در شانه ایجاد می شود. با احساس درد، سفتی و ضعف در حین فعالیت هایی مانند بلند کردن بازوها از بالای سر یا وزنه مشخص می شود.
تاندونیت De Quervain: این نوعی تاندونیت است که در ناحیه مچ دست و شست دیده می شود. ممکن است باعث درد، تورم و محدودیت حرکتی در حین حرکات شست شود.
تاندونیت کشکک: این نوعی تاندونیت است که تاندون کشکک که در زیر کاسه زانو قرار دارد را درگیر می کند. در میان ورزشکارانی که اغلب در فعالیت هایی مانند پریدن یا پریدن شرکت می کنند رایج است.
التهاب تاندون آشیل: این به دلیل التهاب تاندون آشیل واقع بین مچ پا و پاشنه پا رخ می دهد. با فعالیت های پر تاثیر مانند دویدن زیاد یا پریدن همراه است.
این نوع تاندونیت بسته به ناحیه و نوع تاندون آسیب دیده متفاوت است.
چه چیزی باعث تاندونیت می شود؟
تاندونیت وضعیتی است که در اثر التهاب در تاندون ها ایجاد می شود. این التهاب معمولاً در نتیجه استفاده بیش از حد، حرکات تکراری یا آسیب رخ می دهد.
شایع ترین علت تاندونیت استفاده بیش از حد است. اگر تاندون به طور مداوم در اثر حرکات تکراری بیش از حد کشیده یا کشیده شود، می تواند منجر به التهاب تاندون شود. به عنوان مثال، ورزشکارانی که به طور مداوم همان عضله را تمرین می دهند، در معرض خطر تاندونیت هستند. علاوه بر این، کسانی که در مشاغلی کار می کنند که نیاز به حرکات تکراری دارند نیز در معرض خطر تاندونیت هستند.
جراحات نیز می توانند باعث تاندونیت شوند. کشیدگی ناگهانی یا آسیب مستقیم به تاندون می تواند باعث التهاب تاندون شود. این نوع آسیب‌ها در بین ورزشکاران رایج است، به‌ویژه ورزشکارانی که دائماً باید حرکاتی با ضربه بالا انجام دهند، مانند دوندگان و تنیس‌بازان.
علائم تاندونیت چیست؟
علائم تاندونیت به شرح زیر است:
درد: شایع ترین علامت تاندونیت احساس درد در ناحیه آسیب دیده است. درد اغلب با حرکت یا زمانی که حرکت خاصی انجام می شود افزایش می یابد.
تورم: در نتیجه التهاب، ممکن است تورم در ناحیه تاندون ایجاد شود. این تورم ممکن است باعث حساسیت یا افزایش حساسیت به لمس در ناحیه آسیب دیده شود.
سرخی: در موارد تاندونیت، قرمزی خفیف یا تغییر رنگ پوست ممکن است در ناحیه آسیب دیده ایجاد شود. این معمولاً به دلیل افزایش جریان خون ناشی از التهاب ایجاد می شود.
سختی: محدودیت حرکت یا سفتی احساس شده در ناحیه تاندونیت نیز از جمله علائم است. این به دلیل محدود کردن حرکت طبیعی تاندون به دلیل التهاب است.
ایجاد صداها: ممکن است صداهایی در ناحیه تاندون در نتیجه اصطکاک یا مالش بافت ها به یکدیگر شنیده شود. این اغلب به عنوان صدای "ترک" توصیف می شود.
اول، مهم است که قبل از شروع درمان تاندونیت با پزشک مشورت کنید. تشخیص صحیح روند درمان را موثرتر می کند. پزشک شما یک برنامه درمانی مناسب برای شما ایجاد می کند و شما باید از این برنامه پیروی کنید.
درمان تاندونیت معمولا با روش های محافظه کارانه انجام می شود. اول، استراحت برای بهبود تاندون آسیب دیده مهم است. محدود کردن فعالیت ها و استراحت به بهبود تاندونیت کمک می کند.
استفاده از یخ نیز روشی است که در درمان تاندونیت استفاده می شود. استفاده از یخ به کاهش التهاب و تسکین درد کمک می کند. می توانید یک کیسه یخ را به مدت 15 تا 20 دقیقه روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید. با این حال، مهم است که یخ در تماس مستقیم با پوست قرار نگیرد. بهتر است یخ را با قرار دادن آن در حوله یا پارچه بمالید.
از داروهای ضد درد نیز می توان برای درمان تاندونیت استفاده کرد. پزشک شما داروهایی را که برای شما مناسب است تجویز می کند. با این حال، مسکن ها فقط علائم را تسکین می دهند و هیچ اثر درمانی ندارند.
فیزیوتراپی و ورزش نیز روش های مهمی هستند که در درمان تاندونیت استفاده می شوند. فیزیوتراپیست درمان و تمریناتی را که باید برای شما اعمال شود تعیین خواهد کرد. این تمرینات باعث تقویت تاندون و افزایش انعطاف پذیری آن می شود.
علاوه بر این، کنترل این عوامل در تاندونیت که به دلیل یک وضعیت یا فعالیت زمینه ای ایجاد می شود، مهم است. به عنوان مثال، اگر تاندونیت به دلیل یک حرکت تکراری ایجاد شود، ممکن است نیاز به تغییر یا کاهش این حرکت باشد.
داروهای مورد استفاده در درمان تاندونیت
درمان تاندونیت معمولاً شامل استراحت، فیزیوتراپی و دارو است. بنابراین داروهای مورد استفاده در درمان تاندونیت چیست؟
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): رایج ترین دسته از داروها برای درمان تاندونیت NSAID ها هستند که برای کاهش درد و التهاب استفاده می شوند. این داروها باید در دوزها و مدت زمان توصیه شده توسط پزشک استفاده شوند. به عنوان مثال، داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن وجود دارد.
داروهای التهابی کورتیکواستروئید: در موارد شدیدتر تاندونیت از داروهای کورتیکواستروئیدی استفاده می شود. این داروها را می توان مستقیماً در ناحیه ملتهب تزریق کرد یا به صورت خوراکی به صورت قرص یا کرم مصرف کرد. با این حال، پیروی از راهنمایی های پزشک بسیار مهم است زیرا ممکن است با استفاده طولانی مدت عوارض جانبی داشته باشد.
مسکن های موضعی: در موارد تاندونیت سطحی می توان از مسکن های موضعی برای تسکین درد استفاده کرد. این نوع داروها معمولاً روی ناحیه ملتهب استفاده می شوند و درد را تسکین می دهند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): در مواردی که نمی توان از داروهای کورتیکواستروئیدی استفاده کرد، می توان از SAID ها به عنوان جایگزین استفاده کرد. اینها همچنین به کاهش درد و کنترل التهاب کمک می کنند.
اسپری های درد منجمد: برای تسکین درد تاندونیت می توان از اسپری های درد منجمد استفاده کرد. این اسپری ها با استفاده از سرما در ناحیه ملتهب درد را کاهش داده و تسکین می دهند.
داروهای مورد استفاده برای درمان تاندونیت اغلب به تسکین علائم و تسریع روند بهبود کمک می کنند. با این حال، مهم است که قبل از استفاده از هر دارویی با پزشک مشورت کنید. دوز و مدت درمان باید به صورت جداگانه برای وضعیت هر بیمار تعیین شود.
جراحی تاندونیت
درمان تاندونیت معمولا با روش های محافظه کارانه شروع می شود. با این حال، در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی باشد. جراحی تاندونیت یک روش جراحی است که معمولاً برای ترمیم تاندون یا برداشتن قسمت های شل انجام می شود.
جراحی تاندونیت با روش‌های کم تهاجمی انجام می‌شود، یعنی تکنیک‌هایی که بریدگی کمتری ایجاد می‌کنند، آسیب بافتی کمتری دارند و روند بهبودی سریع‌تری دارند. بنابراین، افرادی که جراحی تاندونیت دارند، اغلب می توانند زودتر به فعالیت های عادی خود بازگردند.
کاندیداتوری برای جراحی تاندونیت به افرادی داده می شود که به درمان پاسخ نمی دهند یا علائم آنها به طور مداوم عود می کند. به عنوان مثال، افرادی که درد آنها علیرغم تلاش برای درمان محافظه کارانه ادامه دارد یا تاندون آنها کاملاً پاره شده است، برای جراحی تاندونیت مناسب هستند.
قبل از جراحی، پزشکان معمولاً با استفاده از یک سری آزمایشات و روش های تصویربرداری، شدت تاندونیت و میزان ساییدگی را تعیین می کنند. این آزمایش ها شامل تکنیک های تصویربرداری مانند ام آر آی، سونوگرافی و اشعه ایکس است.
جراحی تاندونیت معمولا با بی حسی موضعی انجام می شود. همچنین می تواند با جراحی باز یا تکنیک های کم تهاجمی انجام شود. در دوره بعد از عمل، پزشک توصیه هایی در مورد مدیریت درد و روند بهبودی به شما می دهد.
روند بهبودی پس از جراحی تاندونیت از فردی به فرد دیگر متفاوت است. معمولاً می تواند از چند هفته تا چند ماه متغیر باشد. درمان هایی مانند فیزیوتراپی، تمرینات توانبخشی و محدود کردن برخی حرکات به بهبودی کامل بیماران کمک می کند.
با این حال، حتی در مواردی که نیاز به جراحی تاندونیت دارند، لازم است با گزینه های درمانی محافظه کارانه شروع شود و جراحی به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته شود. بنابراین، بهتر است به یک متخصص ارتوپد مراجعه کنید تا مشخص شود که آیا کاندید مناسبی برای جراحی تاندونیت هستید یا خیر.
روش های مختلفی برای درمان تاندونیت استفاده می شود و فیزیوتراپی یکی از گزینه های درمانی است. فیزیوتراپی نوعی درمان است که برای افرادی که از تاندونیت رنج می برند برای کمک به تسکین درد، بهبود دامنه حرکتی و تقویت قدرت انجام می شود.
فیزیوتراپی با تمرینات و تکنیک های مختلف توسط فیزیوتراپیست متخصص انجام می شود. از جمله روش هایی مانند درمان دستی، ماساژ، اولتراسوند، لیزر درمانی و تحریک الکتریکی. فیزیوتراپ وضعیت فرد را ارزیابی می کند و یک برنامه درمانی فردی ایجاد می کند.
فیزیوتراپی تاندونیت به فرد کمک می کند تا درد و التهاب را کنترل کند. همچنین تمریناتی که توسط فیزیوتراپ هدایت می شوند باعث تقویت عضلات و افزایش دامنه حرکتی می شوند. به این ترتیب فرد می تواند فعالیت های روزانه خود را با راحتی بیشتری انجام دهد.
میزان موفقیت فیزیوتراپی در درمان تاندونیت بستگی به ادامه درمان به صورت منظم دارد. انجام منظم تمرینات توصیه شده توسط فیزیوتراپ و رعایت روند درمان برای فرد بسیار مهم است. درمان معمولا چندین هفته یا چند ماه طول می کشد و روند بهبودی بسته به شرایط فرد متفاوت است.
افرادی که از تاندونیت رنج می برند باید گزینه های فیزیوتراپی را در نظر بگیرند. این روش درمانی جایگزینی را ارائه می دهد که نیازی به دارو یا جراحی ندارد. با راهنمایی و حمایت فیزیوتراپیست، می تواند علائم تاندونیت را تسکین دهد و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
تغذیه در درمان تاندونیت
روش هایی مانند فیزیوتراپی، داروها و استراحت نقش مهمی در روند درمان تاندونیت دارند. با این حال، تغذیه نیز عاملی است که در درمان تاندونیت نباید نادیده گرفته شود.
عادات غذایی مناسب محیطی سالم برای بدن ایجاد می کند تا روند بهبودی را تسریع کند و درد را کاهش دهد. عادات تغذیه ای که باید در درمان تاندونیت در نظر گرفته شود به شرح زیر است:
مصرف غذاهای ضد التهاب: تاندونیت اغلب با التهاب همراه است. بنابراین مصرف غذاهایی که اثرات ضدالتهابی دارند بسیار مهم است. ماهی، روغن زیتون، گردو غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا 3 به کاهش التهاب کمک می کنند. داروهای گیاهی ضد التهاب مانند زنجبیل و کورکومین (ماده ای که در زردچوبه وجود دارد) نیز ممکن است مفید باشند.
پروتئین مصرف کنید: مصرف پروتئین کافی برای ترمیم بافت عضلانی و تاندون اهمیت زیادی دارد. منابع پروتئینی مانند تخم مرغ، مرغ، ماهی، گوشت قرمز، محصولات لبنی و لوبیا برای حمایت از روند بهبودی تاندون ها ضروری هستند.
ویتامین ها و مواد معدنی را مصرف کنید: مصرف ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن برای تسریع روند بهبودی بسیار مهم است. ویتامین C، ویتامین E، روی و منیزیم خوردن میوه ها و سبزیجات حاوی آنتی اکسیدان ها و ترکیبات شفابخش از جمله در این زمینه مفید خواهد بود.
برای آب: مصرف مداوم آب گردش خون و تغذیه بافت ها را تسهیل می کند. مصرف آب کافی برای بهبود بافت نرم مهم است.
آنتی اکسیدان ها: آنتی اکسیدان های موجود در میوه ها و سبزیجات آسیب بافتی ناشی از رادیکال های آزاد را کاهش می دهند. بنابراین، سبزیجات و میوه های رنگارنگ (مانند کلم بروکلی، هویج، فلفل قرمز، زغال اخته) باید در رژیم غذایی شما گنجانده شود.
آیا التهاب تاندون از بین می رود؟
بنابراین، آیا می توان تاندونیت را درمان کرد؟
بله، بسته به روند درمان و تغییر سبک زندگی بیمار، تاندونیت به طور کامل ناپدید می شود. با این حال، این فرآیند برای هر فردی متفاوت است و ممکن است زمان ببرد.
اولین قدم در درمان تاندونیت استراحت و محدود کردن فعالیت‌ها است. اگر تاندونیت ناشی از یک ورزش یا حرکت تکراری باشد، ممکن است لازم باشد این فعالیت ها را برای مدتی متوقف یا کاهش دهید. استراحت به بهبود تاندون کمک می کند.
با این حال، صبر و منظم بودن در درمان مهم است. تاندونیت برای بهبود کامل نیاز به زمان دارد. مهم است که به طور مداوم به درمان پایبند باشید و دستورالعمل های پزشک را دنبال کنید.
چگونه تاندونیت را درمان کنیم؟
تاندونیت وضعیتی است که در نتیجه التهاب تاندون های متصل به عضلات، معمولاً به دلیل حرکات تکراری یا استفاده بیش از حد رخ می دهد. بنابراین چگونه می توان تاندونیت را درمان کرد؟
باقی مانده: علت اصلی تاندونیت استفاده بیش از حد است. بنابراین، خطر تاندونیت در افرادی که دائماً حرکات مشابهی انجام می دهند یا در مشاغل تکراری کار می کنند، بیشتر است. در اولین قدم، استراحت دادن به ناحیه آسیب دیده بسیار مهم است. استراحت برای جلوگیری از استفاده بیش از حد اولین گام برای تسکین تاندونیت است.
کمپرس سرد: استفاده از سرما بر روی ناحیه ملتهب می تواند درد را تسکین دهد و تورم را کاهش دهد. با استفاده از یک حوله نازک، کیسه یخ را مستقیماً روی ناحیه تاندونیت قرار دهید. حدود 15-20 دقیقه بمالید و سپس نیم ساعت صبر کنید. می توانید این عمل را ۲ تا ۳ بار در روز تکرار کنید.
داروها: برای تسکین درد و کاهش التهاب می توانید از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) تجویز شده توسط پزشک استفاده کنید. با این حال، استفاده طولانی مدت از این داروها می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند، بنابراین مهم است که طبق توصیه پزشک از آنها استفاده کنید.
فیزیوتراپی: از روش های فیزیوتراپی نیز می توان در درمان تاندونیت استفاده کرد. این روش های درمانی به تقویت عضلات، بهبود حرکت و تسریع روند بهبودی کمک می کند.
نوار تاندونیت: اگر التهاب تاندون شما در یک مفصل است، استفاده از بریس تاندونیت ممکن است مفید باشد. این باندهای مخصوص از تاندون حمایت می کنند و درد را کاهش می دهند. با این حال، مهم است که قبل از استفاده از نوار تاندونیت با یک متخصص مشورت کنید، زیرا در برخی موارد ممکن است این بانداژها مناسب نباشند و شرایط را بدتر کنند.
روش های درمانی جایگزین: برای تسکین علائم التهاب تاندون می توان از روش های درمانی جایگزین مانند طب سوزنی، ماساژ و استئوپاتی استفاده کرد، اما قبل از استفاده از این روش ها حتما باید با پزشک متخصص مشورت کنید.
علائم تاندونیت را می توان با روش های درمانی گیاهی تسکین داد و روند بهبودی را تسریع کرد. روش هایی که می توان در محدوده درمان گیاهی تاندونیت استفاده کرد به شرح زیر است:
زنجبیل: خواص ضد التهابی زنجبیل برای التهاب تاندون مفید است. می توانید آن را روزانه مصرف کنید یا با روغن زنجبیل ماساژ دهید.
سیر: سیر به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند و روند بهبود تاندونیت را سرعت می بخشد. روغن سیر یا سیر له شده را می توان مستقیماً روی ناحیه آسیب دیده اعمال کرد.
زردچوبه: زردچوبه به لطف ترکیب کورکومین موجود در آن اثر ضد التهابی دارد. می توانید پودر زردچوبه را به وعده های غذایی خود اضافه کنید یا چای زردچوبه تهیه کنید.
آناناس: آناناس، بروملین حاوی آنزیمی به نام . این آنزیم التهاب را کاهش می دهد و درد ناشی از تاندونیت را تسکین می دهد. مصرف آناناس تازه یا نوشیدن آب آناناس ممکن است مفید باشد.
روغن زیتون: ماساژ با روغن زیتون برای تسکین التهاب تاندون توصیه می شود. روغن زیتون گردش خون را افزایش می دهد و از روند بهبودی حمایت می کند.
به یاد داشته باشید که درمان های گیاهی فقط به تسکین علائم کمک می کند.
تاندونیت چقدر طول می کشد تا بهبود یابد؟
در موارد خفیف تاندونیت، استراحت و ورزش موثر به نظر می رسد. در این مورد، روند درمان معمولا می تواند از چند هفته تا چند ماه متغیر باشد. در موارد تاندونیت متوسط، دوره درمان ممکن است تا چند ماه طول بکشد، در حالی که در موارد شدید و مزمن، روند بهبودی ممکن است طولانی تر شود.
برای تسریع روند بهبود، استراحت کافی، ورزش منظم، استفاده از یخ در ناحیه آسیب دیده و استفاده منظم از داروهای توصیه شده توسط پزشک مهم است. علاوه بر این، انجام صحیح حرکات، اجتناب از فرم های شدید و اعمال فیزیوتراپی در مواقع ضروری نیز می تواند روند بهبودی را تسریع کند.
با این حال، مهمترین کاری که باید انجام دهید این است که به ناحیه ای که تاندونیت در آن رخ می دهد استراحت دهید و از استفاده بیش از حد اجتناب کنید.
چگونه از تاندونیت پیشگیری کنیم؟
در اینجا چند نکته مهم در مورد نحوه پیشگیری از تاندونیت وجود دارد:
روال گرم کردن و کشش: گرم کردن بدن و کشش عضلات قبل از شروع هر گونه فعالیت بدنی بسیار مهم است. این روال به تاندون ها کمک می کند تا انعطاف پذیرتر و بادوام تر شوند و خطر آسیب را کاهش دهد.
استفاده از تکنیک های مناسب: هنگام انجام ورزش یا ورزش، استفاده از تکنیک های صحیح مهم است. حرکات اشتباه می تواند به تاندون ها آسیب برساند و منجر به التهاب تاندون شود. بنابراین، یادگیری تکنیک های صحیح از یک مربی یا متخصص بسیار مهم است.
تنوع بخشیدن به فعالیت ها: انجام یک نوع فعالیت به طور مداوم می تواند باعث استفاده بیش از حد از تاندون های خاص شود. بنابراین، متفاوت بودن فعالیت ها و هدف قرار دادن گروه های مختلف ماهیچه ای مهم است. به این ترتیب از تاندون ها به صورت متعادل استفاده شده و توزیع بار تضمین می شود.
استراحت منظم: استراحت پس از فعالیت طولانی مدت یا شدید بسیار مهم است. استراحت منظم به ترمیم و بازسازی تاندون ها کمک می کند. همچنین استرس ناشی از استفاده بیش از حد را کاهش می دهد.
تقویت بدن: در مواردی که بدن خسته یا تحت فشار قرار می گیرد، مهم است که فوراً فعالیت را متوقف کنید. کشیدگی می تواند به تاندون ها آسیب برساند و خطر تاندونیت را افزایش دهد. مهم است که به بدن اجازه دهید تا بهبود یابد و بهبود یابد.
تغذیه سالم: یک رژیم غذایی سالم و متعادل به قوی ماندن تاندون ها کمک می کند و به روند ترمیم کمک می کند. دریافت پروتئین، مواد معدنی و ویتامین کافی در رژیم غذایی بسیار مهم است. علاوه بر این، نوشیدن مقادیر کافی آب از سلامت تاندون نیز حمایت می کند.
در نتیجه؛
تاندونیت وضعیتی است که در نتیجه استفاده بیش از حد از ماهیچه ها یا تاندون ها رخ می دهد. این وضعیت معمولاً به دلیل حرکات تکراری، فشار بیش از حد یا اضافه بار رخ می دهد. علائم تاندونیت شامل درد، تورم، محدودیت حرکتی و حساسیت است. برای درمان می توان از روش هایی مانند استراحت، استفاده از یخ، داروها و فیزیوتراپی استفاده کرد. با این حال، تشخیص و درمان به موقع برای موفقیت درمان مهم است.
