لپتوسپیروزعفونتی است که توسط باکتری لپتوسپیرا ایجاد می شود. باکتری هایی که باعث این عفونت می شوند از طریق حیوانات به ویژه جوندگان به انسان منتقل می شوند.
این بیماری از طریق تماس با آب آلوده به ادرار حیوان آلوده منتقل می شود. در اثر قرار گرفتن در معرض آب های سیلابی به شکل اپیدمی گسترش می یابد. تماس با خاک نیز می تواند باعث انتقال بیماری شود.
باکتری ها از طریق بریدگی های روی پوست یا غشاهای مخاطی، یعنی از نواحی مانند چشم، بینی و دهان وارد بدن می شوند.
انواع مختلفی از باکتری لپتوسپیرا وجود دارد. نه تنها مردم را بیمار می کند، بلکه حیوانات را نیز بیمار می کند. این بیماری باکتریایی از طریق آب هم از حیوانات اهلی و هم از حیوانات وحشی منتقل می شود.
مطالعات، لپتوسپیروزنشان داد که آرد در کشورهای در حال توسعه رایج است. اگرچه اطلاعات کمی در مورد آن وجود دارد، اما عفونت از فردی به فرد دیگر سرایت نمی کند. عفونی ضعیف در نظر گرفته می شود.
در برخی موارد، عفونت باکتریایی به سطوح شدید افزایش می یابد و باعث ایجاد بیماری ویل می شود. این بیماری لپتوسپیروزاین شکل شدید آرد است و می تواند کشنده باشد.
علل لپتوسپیروز چیست؟
تماس با آب، پوشش گیاهی یا خاک مرطوب آلوده به ادرار حیوان آلوده، عامل گسترش عفونت باکتریایی است. ناقلان رایج باکتری لپتوسپیرا جوندگان (موش و موش صحرایی)، خوک، گاو، سگ و اسب هستند.
افراد و مشاغل تحت تأثیر باکتری های عامل عفونت عبارتند از:
کسانی که آب آلوده می نوشند
تماس کسانی که بریدگی های بهبود نیافته با آب آلوده دارند
علائم عفونت باکتریایی معمولاً به طور ناگهانی ظاهر می شوند. 5 تا 14 روز پس از مصرف باکتری لپتوسپیرا خود را نشان می دهد. در برخی موارد، در حالی که عفونت خفیف است، می تواند علائم شدیدی نیز ایجاد کند. علائم عفونت شدید و خفیف متفاوت است.
علائم خفیف لپتوسپیروز معمولاً طی هفت روز بدون نیاز به درمان ناپدید می شود.
لپتوسپیروز خفیف در عرض چند روز پس از کاهش یا ناپدید شدن علائم لپتوسپیروز شدید توسعه می دهد. علائم می تواند باعث ناراحتی تنفسی، نارسایی کبد یا کلیه و حتی مننژیت شود.
لپتوسپیروز اگر قلب، کلیه ها و کبد را تحت تاثیر قرار دهد، علائم زیر رخ می دهد:
در صورت عدم درمان، علائم می تواند منجر به نارسایی کلیه شود. لپتوسپیروزاگر مغز یا نخاع را تحت تاثیر قرار دهد می تواند باعث مننژیت یا آنسفالیت شود. در این حالت علائم زیر بروز می کند.
از آنجایی که علائم عفونت مشابه علائم آنفولانزا یا سایر عفونت ها است، لپتوسپیروز تشخیص آن در مرحله اولیه یا خفیف دشوار است. سبک لپتوسپیروز طی یک دوره هفت روزه خود به خود بهبود می یابد. دکتر جدی لپتوسپیروزاگر مشکوک باشد، آزمایشاتی را انجام خواهد داد.
آزمایش خون برای تشخیص وجود آنتی بادی برای باکتری انجام می شود. سایر آزمایشات عبارتند از:
سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA)
یک آزمایش سرولوژیکی و تشخیص لپتوسپیروزMAT (آزمون آگلوتیناسیون میکروسکوپی) که به عنوان استاندارد طلایی پذیرفته شده است
واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)
جدای از اینها، آزمایش ادرار نیز انجام می شود.
لپتوسپیروز چگونه درمان می شود؟
لپتوسپیروز موثرترین درمان آنتی بیوتیک درمانی است. لپتوسپیروز داروهای مورد استفاده برای این امر آمپی سیلین، آزیترومایسین، سفتریاکسون، داکسی سایکلین و پنی سیلین هستند.
اگر علائم باعث بیماری هایی مانند نارسایی کلیه، مننژیت یا آنسفالیت شود، بیمار باید برای درمان بیشتر در بیمارستان بستری شود.
عوارض لپتوسپیروز چیست؟
در صورت عدم درمان، این عفونت باکتریایی باعث ایجاد شرایط تهدید کننده زندگی می شود.
می تواند منجر به نارسایی کلیه، نارسایی کبد یا نارسایی قلبی شود.
در برخی موارد شدید ممکن است مرگ رخ دهد.
می تواند باعث بیماری ویل شود.
چگونه از لپتوسپیروز پیشگیری کنیم؟
برای جلوگیری از شروع عفونت، اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:
زخم ها را بشویید و تمیز کنید.
کارکنان مشاغل پرخطر باید از لباس های محافظ مانند چکمه، دستکش، عینک، پیش بند و ماسک استفاده کنند.
برای آب تمیز
بریدگی ها و زخم های روی پوست را با یک پانسمان ضد آب بپوشانید.
در آب های بالقوه آلوده راه نروید یا شنا نکنید.
پس از قرار گرفتن در معرض ادرار آلوده، خاک یا آب آلوده دوش بگیرید.
به حیوانات بیمار یا مرده دست نزنید.
هنگام نگهداری یا حمل و نقل حیوانات، نکات بهداشتی را رعایت کنید.
در اصطبل ها، قصابی ها، کشتارگاه ها، کف باید ضدعفونی شود.
